از وقتی که قدرت پیدا کردم پیش بقیه حرف بزنم اکثرا میگفتن خوب حرف میزنی با اعتماد به نفس. میگفتن رو بقیه حرفام تاثیر میذاره البته که اغراق میکردن. ولی این حرفای دیگران و اینکه علاقه من به شناخت بقیه باعث شد از همون سال اول دانشکده با اینکه مهندسی شیمی میخوندم علاقه داشته باشم به روانشناسی و یا جامعه شناسی البته که اونقدر ها هم حرفه ای نیستم ولی دوست دارم مردم رو بهتر بشناسم. حالا اصلا چرا نوشتم این چیزا رو دلیلش این بود که تازگی تو سفری که به تهران داشتم و دیدن یه سری افراد خانواده که خب خیلی ها رو سالها بود ندیده بودم، تفاوت هایی رو دیدم بین افراد، بین خانواده ها که خیلی واسم جالب اومد. اینکه واقعا یه سری مسائل مثلا مدل حرف زدن واسه افرادی مرسوم هست ولی واسه یه سری ها خیلی چیپ یا اینکه واسه یه سری ها همون حرفا کلاس گذاشتن. واقعا این حد تفاوت خیلی جالب و قابل تامل هست البته واسه ی من. اینکه بچه ها شبیه پدر مادراشون نشدن اینکه اونهارو نقض میکنن با اینکه تربیت شده اونها هستن. و خلاصه انقدر من تفاوت دیدم که واقعا گیج شدم. حالا واقعا نمیدونم بین این همه کاری که روی سر خودم ریخته و این همه گرفتاری شخصی اینکه رفتار مردم رو بررسی کنم چه دردی ازم دوا میکنه. یکی نیست بیاد بگه بهتره زندگی خودت رو بررسی کنی تا دیگران.
عدالت با من چنین میگوید: انسانها با برابر نیستند و برابر نیز نخواهند شد... (نیچه)
- پنجشنبه ۲۵ مرداد ۹۷
